İman, kalbi teslimiyettir. Kabülün ötesinde duygu ve düşüncelerle inandığını sevmek ve ona teslim olmaktır.

   Beşeri, hayvani ve ruhsuz şeylere teslim olmak dünyevi hayat için bir iman şekli olabilse de; ebedi hayatın selameti için geçersizdir.

   Bütün semavi dinlerin iman esasları bir olması açısından " Allah indinde makbul olan Din İslamdır " ayeti, İmanın da temel kaidesidir. Bu kaideden hareketle Vahi ile çizilen yol haritası Kur'ani Kerim ile açıkça ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla geçerli iman ile İslam Dini kuralları arasında sımsıkı bir bağ vardır.

   Bir varlık sevilmiş, ona teslim olunmuş, onun yüceliği ve kudreti önünde her türlü acizlik ilan edilmiş ise; o yüce varlığa karşı fiilen diz çöküp secde edilmesi gerekir. İman ve teslimiyetin zirvesi budur.

    İman ederken bir şekilde İmanın ana merkezinde oluşan kalbi hastalıklar ile teslimiyetin gereği olan fiili ibadet/davranışlar arasında zikzaklar olabilir. İşte bu noktada ciddi olan mümin/müslüman kendini hesaba çekmek zorundadır.

  " İmanım ve teslimiyetim olmasına rağmen bu iki kelimenin gereğini yerine getiriyor muyum? Veya onlara aykırı hareket mi ediyorum? " diye her zaman nefsini muhasebeye çekmelidir.

    İman ve amel açısından kendileriyle barışık olan fertler, erdemli ümmetler meydana getirirler.

   Etrafımızda gördüğümüz olusuzluklar iman ve teslimiyet derecesinin ölçüsüdür.

   Ferdi ve toplumu iç ve dış alemle barışık kılan, onu yücelten, imani ve medeni açıdan ilerleten kuralar manzumesi olan DİN yaşanması gereken bir hayat tarzıdır.

   Hayata yansımayan bir iman ve teslimiyet, acaba Ahiret saadetini kazandırabilir mi? Kazandırmayacaksa lüks bir dünya hayatını yaşamanın manası kalmaz.

   Allah'a emanet olunuz.

Dr. Cemaleddin Sancar