“Oku!” denildi insana ilk önce, hem de iki kez “oku!”

“Yaz” denildi üçüncüsünde kaleme yemin edilerek…

Kâinatı oku, kendini oku ve yazarak okumanı gözden geçir.

Okuduğunu yaz, yazdığını yaşa, yeniden oku, yeniden yaz.

Bu serüvende ihtiyaç olursa da; arada zorunda kalırsan konuş!

Okumak üretimdir, yazmak üreticiliktir, yaşamak üretimdir, konuşmak tüketim.

İnsan bir bal arısı gibi; kâinattan, insanlardan ve kitaplardan derlediği nektarları bal yapmak için kovanına sık sık çekilmeli.

İnsanın nektar için kâinat, insanlar ve kitaplardan derlemek için ayırdığı vakit %49’u geçmemeli.

Başka bir ifade ile toplanan nektarlardan bal yapabilmek için en az %51 vaktini kovanında, kendi iç dünyasında geçirmelidir.

“İlim ilim bilmektir,

İlim kendin bilmektir.

Sen kendini bilmezsen,

Bu nice okumaktır.”

Sözleriyle Yunus Emre bu sırra işaret etmektedir.

Günümüzde bazı insanlar ağzı ishal olmuşçasına konuşuyor.

Dağarcıkta bir şey olmayınca kişiliğinden, şerefinden, namusundan, haysiyetinden, vakarından, saygınlığından kısaca; insanı insan yapan değerlerden harcayarak konuşuyor.

Çok konuşan okuyamaz!

Okuyan çok konuşamaz!

Çok konuşan yazamaz!

Yazan çok konuşamaz!

Çok konuşan düşünemez!

Düşünen çok konuşamaz!

“Ya hayır konuş ya sus!” en çok hatırlamamız geren İslam’ın emri.

Yüce Allah insanın hangi sınırlarda okuyup, yazıp konuşabileceğini şöyle anlatıyor:

“Hakkında kesin bilgi sahibi olmadığın şeyin peşine düşme! Çünkü kulak, göz ve kalp, bunların hepsi ondan (o peşine düştüğün şeyden) sorumlu tutulacaktır.” İsra, 17/36.

Ayrıca söyledikleri ile yaptıkları uymayanlardan Allah Teala tiksiniyor:

“Ey inananlar! Yapmayacağınız şeyleri niçin söylüyorsunuz? Bilin ki, yapmayacağınız şeyi söylemeniz Allah nazarında en tiksinti verici şeydir!” Saf, 61/2-3.

Eğitimde, siyasette, ticarette, sporda, kısaca hayatın her alanında çok konuşanlar değil, çok okuyan, yazan ve yaşayanlar başarılı oluyorlar…

Afrika’daki eşi Taranta-Babu’ya mektup yazan biri çok konuşan, durmadan konuşan Mussolini’yi bakın nasıl anlatmış;

“Mussolini çok konuşuyor Taranta-Babu!

Tek başına yapayalnız

karanlıklara

bırakılmış bir çocuk gibi

bağıra bağıra

kendi sesiyle uyanarak,

korkuyla tutuşup

korkuyla yanarak

durup dinlenmeden konuşuyor.

Mussolini çok konuşuyor Taranta-Babu!

çok korktuğu için

çok konuşuyor!”

O halde iki okumadan, bir yazmadan üç düşünmeden konuşmayacağız.

Konuşursak! Değerlerimizi harcar, kendimizi harcar, mahvoluruz.

Hz. Peygamber bu tehlikeye şu sözüyle dikkat çekti:

“Senin en zararlı düşmanların iki dudağın arasındaki dilin ve iki bacağın arasındaki şehvetindir.”