“Dünyada her şey zehirdir. Önemli olan dozdur” der 16. yüzyılda yaşamış doktor, kimyacı ve bilim adamı Paracelsus.

İmtihan için kurulmuş dünya düzeninde, her şey sınav şartlarına uygun olarak dizayn edilmiştir.

Attığınız her adım, konuştuğunuz her sözcük, içtiğiniz her yudum veya yediğiniz her lokma imtihan sürenizi azalttığı gibi sizi sınav sonu salondan çıkaracak şartları da hazırlıyor aslında.

“Kalemleri bırak, kaldır elleri!“ emrine doğru yaklaşıyoruz her hareketimizde…

Burada önemli olan attığımız adımın, konuştuğumuz sözcüğün, içtiğimiz sıvının veya yediğimiz lokmanın içeriği ve dozu.

İmtihanımız bu içeriklerden ve doz ayarlamalarından oluşuyor.

Şu içeriktekiler ve şu kadar miktarda olanlar helal,

Şu içeriktekiler ve şu miktarı aşanlar haram.

Dikkat buyurun!

Bir şeyin helal olması için hem içerik hem de doz açısından uygunluk şartlarını taşıması gerekiyor.

Bunun içerik kısmı helal dilediğim kadar konuşurum, içerim, yerim, harcarım diyemezsiniz.

Müslüman için içerik ve doz ölçüsü Kur’an ve Sünnet-i Seniyye’de açıkça ifade edilmiştir.

Mevlana Celalettin Rumi’nin muhteşem benzetmesi doz ve içerik açısından çok değerlidir. Mesnevi 5. Defterde anlatılan kabak hikâyesin de: Ev sahibesi dünyayı imtihan salonu olarak görmeyip her şeyden sınırsız bir biçimde istifade etmek isteyen kişiyi; halayık ise dünyayı imtihan dünyası olarak görerek içerik ve doz ölçüsü olarak Kur’an ve Sünnet ölçülerini esas alan, sahip/sahibe değil kendini “kul” olarak gören kişiyi; eşek sınırsız zevk ve haz peşindeki nefsi; kabak ta Kur’an ve Sahih sünnetle tespit edilmiş doz ve içerik ölçüsü anlatılır.

Dünyada eşyaya bakışımızda değişmeyen bir ilke vardır:

“Fazla değer insanın başını yere eğer!”

Küçükten büyüğe dünyaya dair her işlemde içerik ve doz denetlemesi yapmadan hareket edenler, ölçü olarak kabağı kullanmayanlar Mesnevi’nin hikâyesindeki ev sahibesi gibi hem dünyada kan-revan içinde kalacak rezil olacak; hem de ahiretlerine zarar vereceklerdir.

Hemen her gün haberlerde buna dair örnekler görmüyor muyuz?

En değerli duygu sevgi.

“Ya benimsin, ya kara toprağın” şekline dönüşüp dozu aşınca kadın cinayetlerini netice vermiyor mu?

Etkisi her devir malum sihir olan söz.

Dozu aşıp, şehvetine mağlup olup, lafızpersetlik hastalığına dönüşünce kişiyi “ne yaşar, ne yaşamaz” halinde bir ölüye çevirmiyor mu?

Kıymetli olan saygı.

Dozu aşınca batıla hak, hakka batıl diyecek bir çukura insanları yuvarlamıyor mu?

İlmin başı edep.

Dozu aşınca insanı ilkesiz, omurgasız, hayvandan daha aşağılık bir tek hücreli bir mahlûk pozisyonuna itmiyor mu?

En değerlisi sabır.

Hz. Ömer’in “sabır, boyun eğmek değil mücadele etmektir” dediği halde, doz ve içerik denetlemesi yapılmadığında din ve dünyaya dair sınırları her gün çiğnenenlerin sığındığı bataklığı savunmak için kullanılmıyor mu?

Hayatın yakıtı güç ve ünvan.

Doz ve içerik yöneticisi kabak ölçüsüyle kullanılmadığında; Robert Iger’in cümleleriyle bakın insanı nasıl zehirliyor: “Çok uzun süre güç sahibi olmak iyi bir şey değildir. Sesinizin odadaki bütün sesleri bastıracak kadar yüksek çıktığını fark etmezsiniz. İnsanların sizin ne dediğinizi duyana kadar kendi fikirlerini içlerinde tutmalarına alışırsınız. Dünya size ne kadar önemli ve güçlü olduğunuz söylese bile kendinizle ilgili farkındalığı yitirmeyin. Buna çok inanmaya başladığınız ve aynaya bakıp alnınızda parlayan bir unvan gördüğünüz anda yolunuzu şaşırmışsınız demektir.” (Robert Iger, Düşler Nasıl Gerçekleşti?, 270)

Hayat oyununda sermayemiz ve hep peşinde koştuğumuz her şey.

 Doz ve içerik kontrolüne tabi olduğunda eşya; Nurettin Topçu’nun ifadesiyle bizi biz yapar dostlar!

“Eşyaya yönelişlerimiz, bizi dar benliğimizden çıkarıp başkalarına teslim edicidir; bizi genişletici ve hayırhah yapıcıdır. Bu sebepten bu tarzda düşünme, insan denen ve fert olduğu halde bütünleşen bu tezatlı varlığı ahlaklı yapmaktadır.”(Nurettin Topçu)

O halde; sözlerimiz, içmelerimiz, yemelerimiz, kazanmalarımız, kaybetmelerimiz, işgal ettiğimiz makam/mevkilerimiz; kısaca her şeyimiz de içerik ve doz yöneticisi Kur’an ve Sünnete müracaat edelim. Kabak ölçüsü her daim rehberimiz olsun

Aksi halde zehir ile şifası arasında çoook ince bir çizgi olan;

Eşyaya fazla değer başımızı yere eğer.

(Bütün gazeteci arkadaşlarımın 10 Ocak Çalışanlar gününü tebrik ediyor, her açıdan daha iyi imkanlara kavuşacakları bir 2022 yılı temennimi paylaşmak istiyorum.)

Poison and dose

“Everything in the world is poison. The important thing is the dose,” says Paracelsus, a doctor, chemist and scientist who lived in the 16th century.

In the world order established for the exam, everything has been designed in accordance with the exam conditions.

Every step you take, every word you speak, every sip you drink or every bite you eat not only reduces your exam time, but also prepares the conditions that will get you out of the exam hall at the end of the exam.

We are approaching the order of “Put down the pencils, raise your hands!” with every move we make…

The important thing here is the content and dose of the step we take, the word we speak, the liquid we drink or the bite we eat.

Our test consists of these ingredients and dose adjustments.

The following content and such amount are halal,

Those with this content and those exceeding this amount are haram.

Pay attention!

For something to be halal, it must meet the conditions of conformity in terms of both content and dose.

The content part of this is halal, you cannot say that I talk, drink, eat and spend as much as I want.

The content and dose measure for the Muslim is clearly stated in the Qur'an and Sunnah.

The magnificent analogy of Mevlana Celalettin Rumi is very valuable in terms of dose and content. In the zucchini story told in Notebook 5 of the Mesnevi: The landlady is the person who does not see the world as a test room and wants to benefit from everything unlimitedly; Halayık, on the other hand, sees the world as a world of testing and considers himself as a "servant" rather than an owner/owner, who takes the Qur'an and Sunnah as the measure of content and dose; the donkey's self in pursuit of unlimited pleasure and pleasure; In zucchini, the dose and content measure determined by the Qur'an and Sahih Sunnah are explained.

There is an unchanging principle in our view of things in the world:

“Overvalued person put his head down!”

Those who act without controlling the content and dose in every transaction, from small to large, and who do not use pumpkin as a measure, will be in disgrace, like the landlady in the story of the Mesnevi; and they will harm their hereafter.

Don't we see examples of this in the news almost every day?

The most precious emotion is love.

Doesn't it result in femicides when it turns into "either mine or black soil" and overdose?

A word whose effect is always known magic.

Doesn't he overdose, succumb to his lust and turn into a phlegmatic disease, turning a person into a dead person in a state of "neither lives nor does he live"?

Valuable respect.

Doesn't he roll people into a pit that will call falsehood true and truth false when the dose is exceeded?

The head of science is adab.

Doesn't it push man into the position of an unprincipled, spineless, one-celled creature, lower than an animal, when the dose is overdone?

The most valuable is patience.

Hz. Even though Omar said that "patience is not surrendering but struggling", is it not used to defend the swamp where those whose borders on religion and the world are violated every day, when dose and content control is not done?

The fuel of life is power and title.

When the dose and content manager is not used with the pumpkin measure; Look at the words of Robert Iger how it poisons people: “It is not good to have power for too long. You don't realize that your voice is loud enough to drown out all the sounds in the room. You get used to people holding their own opinions inside until they hear what you say. Even if the world tells you how important and powerful you are, do not lose awareness of yourself. The moment you start to believe it too much and you look in the mirror and see a title shining on your forehead, you've lost your way.” (Robert Iger, How Dreams Come True, 270)

Our capital in the game of life and everything we always chase after.

 Goods when subject to dose and content control; In the words of Nurettin Topçu, it makes us, friends!

“Our objectivity is a surrender to others, taking us out of our narrow selves; it expands us and builds benevolence. For this reason, thinking in this way makes this contradictory being, which is called human and integrated even though it is an individual, moral.”(Nurettin Topçu)

In that case; our words, our drinking, our eating, our gains, our losses, our occupied office/positions; In short, let's refer to the Qur'an and Sunnah, which is the content and dose manager of everything. Let the size of the zucchini be our guide at all times.

Otherwise, there is a very thin line between poison and its cure;

Too much value for the item lowers our heads.

(I congratulate all my journalist friends on January 10, Employees' Day, and I would like to share my wishes for a year 2022 in which they will have better opportunities in every aspect.)