kazim_ozturk@mynet.com 

Âdem’in her yanlışı, bütün Âdemleri ağlatır! Âdem’in her zellesi, dünyada büyük yankı bulur! Âdem, bir semboldür insanlık için. Her Âdem, bir adamdır. Her adam da; ilkelere ayak uydurduğu, İlahi mesajlara kulak verdiği sürece adamdır.

Âdem’i ağlatmak istemeyen; Müslümanlara karşı tavır alamaz. Kendi menfaatleri için ülke menfaatini bir kenara koyamaz, fitne üretmez. Allah’ın emirlerine uyan Ülü’l emre itaat eder.

Âdem’i ağlatmak istemeyenler; Kur’anî ilkeler doğrultusunda hareket etmeye mecburdur. Ehl-i kıbleyi tekfir derecesinde suçlayamaz, hakaret edemez, kendi basın ve yayın organlarında gammazlayamaz.

Lafla Müslümanlık olmuyor! Hani mızrakla gelene, iğne bile batırılmayacaktı? Hani hiçbir Müslümana karşı tavır alınmayacaktı?

Ruhlar aleminde verdiğimiz, “Evet Sen bizim Rabbimizsin” ahdine uymadığımız için Âdem ağlıyor! Âdemler ağlıyor! İnsanlık ağlıyor! İslam dünyası ağlıyor! Bugün Müslümanların kısır çekişmeleri, Âdem’i ağlatıyor!

Hayat sistemi. Zamanı gelen doğuyor, zamanı gelen ölüyor. Yüce yaratan, şaşmaz olan bu sistem çerçevesinde hükmünü icra ediyor. Ölüm kaderdir. Ölümden kaçmak mümkün değil. Kimse, doğma konusunda yetkiye sahip değil. Kimse, anne ve babasını seçmekte de özgür değil. Yine aynı şekilde; ırkını, vatanını, ülkesini, dilini, dinini…seçme hususunda da yetkili değil.

Eğer anne ve babamız Müslümansa, Müslüman olarak dünyaya geliyoruz. Başka bir dinden isek, o dine göre doğuyoruz. Ta ki; ergenlik (mükellef) çağına gelinceye kadar. Bu yaşa geldikten sonra artık; yaptıklarımızdan, anne ve babalarımızın yaptıklarından, etrafımızın hal ve hareketlerinden sorumlu oluyoruz. Şayet zamanında anne ve babalarımız; Müslüman olmakla birlikte uygulamalarında İslam’a uymayan hususlar varsa, onlara müdahale etmek görevlerimiz arasında sayılıyor.

Yaratıcı; bu dünya hayatımızın düzenli gitmesi, yanlışlara düşülmemesi, zikzak çizilmemesi… için “kanun” ortaya koymuştur. Bu kanunun daha iyi kullanılması, daha iyi uyulması yönünde “Yönetmelikler” ihdas etmiştir.

İslam dininin çok güzel uygulamaları var! Kur’an, Müslümanlara; adil, insani, vicdani hükümler emrediyor! Terörün önlenmesinde, dostlukların pekişmesinde, el birliği içinde hareket etmede, şehirlerin ve ülkelerin cennet gibi olmasında… en etkili yöntem; yardımlaşmadır!

Bugün dünyanın her tarafında Müslümanlar; kan, gözyaşı, terör, savaş, sömürü, yokluk, yoksulluk, fakirlik, pislik ve geri kalmışlık…içindedir! İslam’ın, imanın yarısı olarak kabul ettiği temizliğe riayet edilmiyor! Bunun yanında bakıyoruz batılılar, temizlik konusunda herkese parmak ısırtacak derecede! “Bu işte bir yanlışlık var!” diyorsunuz. Temizlikten kastım, maddi temizliktir.

Samimiyet Öldü mü?

Sen nesin? Kimsin? Nerelisin?

Halin nedir? Aç mısın? Tok mu?

Selam veren yok, hiç empati yok mu?

Gel, baş başa verelim, konuşalım,

Dertlerimizi dökelim, paylaşalım…

Bak gözlerime, neler söylüyor;

“Bende çok mesaj var, dinle” diyor!

Çekinme, ben de bir Allah kuluyum,

Rengime bakma, kılığım seni korkutmasın,

Dilimi anlamazsın ama, duygularımız susmasın.

Aynı dili konuşanlar hep çatışır,

Fakat aynı duyguları paylaşanlar anlaşır!

Hep kaybettik; kabukla uğraşmaktan,

Sahteye takıldık, sesimiz kısıldı konuşmaktan!

Gördüğümüz insanlara, şirinlikler yaptık,

Olduğumuz gibi görünmedik, gösterişe taptık!

“Ne var, ne yok” diyene; “Allah’a duacıyım” dedik,

Hiç samimi olmadık, hep yalan söyledik!

Ağladık, inledik, üzüldük… duyan çıkmadı,

“Beni anlayın” sözüne uyan çıkmadı!

“Paran var mı?” zengin misin?” “makamın ne?”…

Hep kabuk, hep madde, hep yaldız…!

Gönüller kırgın, kalpler küskün, ruh yalnız!