kazim_ozturk2016@mynet.com

Yüce yaratanımızın, bizlere buyurduğu tüm emirlerde; kolaylık ve şahsi yararlar var! Emirler manzumesi olan Kur’an, insanı inşa eder. Yani insana yol gösterir, kılavuzluk eder, yanlışı, doğruyu, iyiyi güzeli… anlatır. 

Kur’anla daha çok hemhal olmak, daha çok okumak, kendimizi Kur’anla bütünleştirmek, hayatımızı Kur’ana göre dizayn etmek mecburiyetimiz var.

Kur’ana sarılıp, ona yönelip, onun istediği gibi bir Müslüman, kaliteli bir insan olmak için niyet edip, harekete geçmeli. Bu fırsattan yararlanarak hayatımızın akışını değiştirme şansına sahibiz. Hayatın o; deli deli akışını, akıl almaz gidişatı, ne akla, ne mantığa, ne insanlığa, ne de topluma yarar sağlayan… olumsuzlukları, “kur’an tabiriyle, “bel hum adal” yani hayvanlardan daha aşağı durumdan kurtulmak için aktifleşme zamanını yakalamalıyız!

Aslında Kur’an bizden, aksiyoner olmamızı, tembellikten, mıymıntılıktan, bana necilikten, beni ilgilendirmez tavırlarından, aymazlıktan, vurdumduymazlıktan, kendine Müslüman olmaktan, sadece kendi çıkarını düşünmekten… kurtulmamızı ister. Başkasının aklıyla değil, kendi aklımızı kullanmayı, başkasının düşünmesi değil kendimizin düşünmesini, başkasının inanması değil kendimizin inanmasını, şeyhlerin, hocaların, hacıların, üstadların, müftülerin, imamların… aklıyla değil, onların dedikleri değil, Kur’anın dediği, Allah’ın buyurduğu istikamette ve de kendi aklımızı da devreye sokarak yaşamak en doğru ve en ideal olanıdır.

Kur’an, emanet akıl istemez. Kendi aklımızın, kendi irademizin, kendi düşüncemizin, kendi fikirlerimizin devreye sokulmasından yanadır. Onun için şöyle denir; “sağ gözün sol göze faydası yoktur”, “insan yalnız doğar, yalnız sıkıntı çeker ve yalnız ölür.”

Ramazan ayı; Kur’anla yaşamak, aynı zamanda Kur’anla İletişim kurmaktır. Bu, şu demek de değildir; sadece ramazan ayında Kur’anla iletişim kuralım, Ramazan çıkınca eski ifrat ve tefrit dolu hayatımıza devam edelim, ne Allah’ı, ne Kur’anı, ne peygamber’i dinleyelim… vur patlasın çal oynasın!…     

Ramazan ayında “hatim yarışı”na girerek, el alem; “ne çok hatim yapmış, ne kadar iyi okuyor” diye iftihar vesilesi yapmakla olmaz. Kur’anı, yükseklere koyarak, gelin ve damatların odalarında süs olsun diye nakışlı kaplarda saklamakla ramazanı ve hayatımızı ihya edemeyiz!

Mümin; aynı zamanda ve her şeyden önce Allah’la iletişim kuran, Kur’an okudukça, Allah’la konuştuğunu bilen insandır.

Kur’anla iletişime geçen; hurafelerden, akıl ve düşünceye aykırı davranışlardan, ilme ters tutumlardan uzak kalan, Kur’anca iletişimi hayat iksiri olarak gören, barışı, kardeşliği, diğer dinlerden olanlara karşı hoşgörüyü, insan sevgisini, adaleti, eşitliği, “veren el” olmayı, “bugün Allah için ne yaptın?” anlayışına ilgisiz kalamayan kimsedir.

Mümin, Kişilik sahibidir. Kurandan yolu geçmeyen veya ruhu, gönlü Kur’anla sulanmayan insanlar; fedakârlık, vefakârlık, sorumluluk, elini taş altına koyma bilincinden uzaktır.

Kur’anı hayatımızın mihveri yapmak zorundayız. Kur’anı hayat mihveri yapmayan insanlar empati kuramaz, “Salih amel” içinde olamaz, “emir olunduğun gibi dosdoğru ol” anlayışını idrak edemez. Kur’anca iletişime şaşı bakanlar; “niçin yapmadığınızı söylersiniz?”, “ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol” ruhundan habersizdir.

Temiz toplumun anahtarı; Kur’anca yaşamakta yani Kur’an’la iletişimdedir. Çünkü bu ruhla iletişime girenler; ticarette hile yapamaz, müşterisine bozuk ve hileli mal veremez, yaya kaldırımlara mal koyup yayaların geçmesine engel olamaz. Teraziyi hileli tutamaz. Faizle alışverişin “haram” olduğu şuuru içindedir. Borçlandığı zaman; yazılı hale getirir ve şahitlendirir.