Bizim öğrencilik yıllarımızda okul yatakhaneleri adeta hapishane koğuşları gibiydi. Üst üste demir ranzalar. Bir odada onlarca ranza! Aslında iki veya üç ranza konması gerekirken kapasitenin üstünde ranzalar konuyordu. Odalarda adım atacak yer bulmak mümkün değildi. Ders çalışmak mı? Koskoca bir salon, öğrencilerin başında gardiyan misali belletici öğretmenler! Ellerinde kalın sopalar! Yatakhanenin camları ya boyalı, ya da pencereler yukarıda! Amaç, öğrenciler dışarıya bakmasın, ilgisini dağıtmasın… yemekler mi? Allah günah yazmasın ama yenecek gibi değildi. Hijyene dikkat edilmezdi. Et yemeğini boş verin siz, doğru dürüst yemek çıkmazdı. Bu gayri sıhhi şartlarda okulumuza devam ederdik. Devam etmek zorundaydık. Başka seçeneğimiz yoktu. Okullara, şimdiki gibi ödenek falan gönderilmiyordu. Daha doğrusu Devlet, İmam Hatiplere üvey evlat muamelesi yapıyordu! Evet “üvey evlat muamelesi” sözünü bilerek söyledim. Neden mi? eğer üvey evlat muamelesi yapmasaydı, İmam Hatibi bitiren bir öğrenciye; “Lise fark derslerine gireceksin veya bir yıl daha okuyacak ve Lise mezunu olma hakkını alacaksın” denmezdi. Tek bir yol varı İmam hatiplerin önünde; “İmam olmak”….

O köprülerin altından çok sular aktı. Artık o, eski, köhne, yıpranmış, koğuş misali, demir ranzalı, pis havalı yatakhaneler, eli sopalı, gardiyan misali belleticiler de yok! Bugünün yatakhaneleri beşyıldız konforunda. Böylesine güzel, böylesine huzur dolu ve insanın gönlünü, ruhunu neşeye boğan bir yatakhaneyi anlatmak istiyorum.

Selçuklu ilçemizde Buhari Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi Yatakhanesi. Bu yıl açılmış. Yatakhane değil, sanki beş yıldızlı bir otel! Yerler halı serili. İçeriye girerken galoş takıyorsunuz. Koridorlar tertemiz ve aydınlık. Her odada ikşer veya dörder yatak var. Ranza tipi değil. Estetik görünümlü mobilyadan. Odalarda da halı var. Rahat ders çalışılması için ayrı masalar mevcut. Ayrıca televizyon ve dinlenme odaları oluşturulmuş. Büyükçe bir mescide sahip. Hani bir söz var ya; “bal döksen yalanır” denir. Aynen bu yatakhane de öyle. Tabii, yatakhanenin böyle, düzenli, tertipli olmasında okul müdürü ve yatakhane müdür yardımcısının payı büyük.

Unutmadan söyleyeyim, mutfak ve yemekhane derseniz, mükemmel biçimde. Her öğün etli yemek çıkıyor. Evlerimizde yemediğimiz, yiyemediğimiz enfes yemekler çıkıyor. Yemekhanenin kileri tertipli, düzenli. Ayrıca yemekhaneye akıllı tahta monte edilmekte, daha bitmemiş. İş, burada kalan öğrencilerin okumaları, kendilerini derslerine verip, ülkeye yararlı insan olmaları.

Bu kadar düenli, bu kadar rayında işleyen bir yatakhane ve okulun idaresini özellikle müdiresini tebrik etmemek olur mu? Müdire Hayrunisa Özer, kıt imkanlarla, tabir yerindeyse tekeden süt çıkarırcasına, gecesini gündüzüne katarak, canla başla çalışıp, ekip halinde, uyum içinde yönetiyorlar okulu. Başarılar diliyorum.          

Buhari Kız Anadolu İmam Hatip Lisesinde şiir şölenine katıldık. Öğrenciler birbirinden güzel ve duygulu şiirler okudular. Tüm öğrencileri tebrik ederim. Bu programın hazırlanmasında emeği geçen; idareci ve öğretmenlere şükranlarımı sunarım. Bendenizi de davet etme nezaketini gösteren okul müdiresi muhterem Hayrunisa Özer'e saygı ve hürmetlerimi arz ederim. Program sonunda bu fakire de kısa bir konuşma ve şiir okuma fırsatı verdikleri için ayrıca teşekkür ederim. Gitmeyenlerin bu okulu görmelerini, çalışmalarını yakinen takip etmelerini özellikle istiyorum. Bir bayan idarecinin, gece gündüz çalışarak nasıl güzel bir ortam meydana getirdiğini gözünüzle görün istiyorum.

Buhari Anadolu Kız İmam Hatip Lisesi başarıya koşuyor. Geçen yıl mezun olanların hepsi üniversiteye girmiş. Başarıda; inanç, sabır, azim, kararlılık ve disiplin… önemli faktördür. 

Güzel İnsanlara 

Güzel insanlarla hoş oluyor insan

Gönül dostlarıyla boşalıyor insan

Gönül gözüyle bakamayan, cahilan

Sorunlu kalıyor, boş oluyor insan,

Gönül sultanlarıyla, baş oluyor insan!

Dostlar!

Dost varsa, lale de, gül de gözüme görünmez.

Dost varsa; gece de, gün de gözüme görünmez.

Bana dostlar getirin, çiçekler sizin olsun

Varsın akmasın sular, gelmesin bahar,

Dostlar olmayınca; ne bahar olur, ne nehar

Dostlar; dünyanın, sevginin, hayatın merkezi

Ömrümüzün, canımızın; ayarı, dengesi!