Amele pazarından, bağ belletmek için çok işçi götürdük Aymanas’a (Kalfalar Mahallesine). Bağımız büyüktü, bizim tek başımıza bellememiz mümkün değildi. Babam yalnız olarak yapamazdı. Bizler de küçüktük. İster istemez dışarıdan işçi getirmek gerekirdi. Komşuların yardımı mı diyorsunuz? Onların kendi işleri kendilerine yeterdi. Onlar da bağlarında, bahçelerinde çalışırlardı. Ayrıca bize, komşulara ayıracak zamanları yoktu.

Bir müddet amele pazrından işçi getirdik, sonra Hasan Köy’den- ki yakın bir köy- şimdi mahalle oldu. İşçiler gelmeye başladı. Artık her yıl hasan köylü Seyit amca, ekibiyle gelir, bağımızı beller, bağda yapılması gereken ne varsa hepsini dürüstçe yapardı. Zamanla babamla dost oldular. Gerçekten de ailemizin bir ferdi gibiydiler. Ne zaman başımız sıkışsa, ne vakit bir işimiz olsa hemen Seyit amcaya haber gönderirdik. O zaman, şimdiki gibi ne ve telefonları ne de cep telefonları vardı. Haber en az birkaç günde ulaşırdı. Ama mutlaka ulaşırdı.

Seyit amca ve ekibi, tam anlamıyla güvenilir ve sadık bir insandı. Aldığı parayı helal ettirmek isterdi. Şu sözü ondan sık sık duymuşumdur;

-“Bak evladım, sen sen ol, kul hakkı yeme. Kul hakkı çetindir. Senden çıkmasa bile çocuğundan, torunlarından çıkar. Kesinlikle kul hakkı yerde kalmaz. Allah, “Kul hakkıyla gelmeyin” diyor…” derdi.  Sevimli, güler yüzlü, tatlı sözlü bir adamdı Seyit amca. Şimdi düşünüyorum da, böyle dürüst insanların sayısı azaldı. Acaba diyorum, yediklerimizde haram mı var? İhsan duygusunu kayıp mı ettik?

Seyit amca ve ekibi öğle olunca karınları acıktığı için babam, şehirden etliekmek veya börek yaptırmak için beni gönderirdi. Zira mahallede hiç fırın ve etliekmek dükkanı yoktu. Mutlaka bir kilo yiyecek almak için Çaybaşı’na gitmek gerekti. Ama etliekmek yaptırmak için daha ileriye, Necati Bey İlkokulu yanına kadar ulaşmak icabediyordu.  Bunun için bisiklet gerekliydi. Seyit amcanın bisikletini isterdim. O da, çekinmeden verirdi. Bisiklete binmek benim için en büyük zevkti. Çünkü ne bisikletimiz, ne de binecek bir şeyimiz vardı. O zaman bisikletler pahalı da idi. Seyit amcanın bisikletine biner, ellerimiz de salar, kendime göre hava yapardım. Bisiklete biniyorum ya, bir de türkü tutturur, aklıma gelenleri söylerdim. Artık keyfime diyecek yoktu. Seyit amcalar acıkmış, öğle olmuş, beni bekliyorlarmış umurumda değildi. Neyse şehre, etliekmek fırınına varır, tepsiyi sıraya kor ve beklemeye koyulurdum. Fırın kalabalık olurdu. Başka fırın olmadığı için epey uzun zaman alırdı etliekmeğin pişmesi.

Etliekmek fırınında beklerken Konyalıca konuşmalara şahit olurdum. Yaşlı, güngörmüş amca ve teyzelerin, kırık dökük konuşmaları beni mest ederdi. Hele o, hiç duymadığım değişik cümle ve deyimler…mesela; “len gidi”, “vay namıssız vay”, “siyi vakkasına uğrayasıca”, “vurgunu yiğin gelesice”. Fırındaki ustaya şu isteklerde bulunurlardı;

-“usta gı, şu gıl biberleri de bir söğürüver, pek datlı olur” demeleri yok mu, beni kendimden geçirirdi. “ak guzum, benim börekleri ikiye üçe bölüver. Bütün bütün götürmeyyim” derlerdi.

Sıra beklerken, sıra kavgası da olurdu. Kelli felli adamlar, sıra kapmak için birbirleriyle ağız dalaşı yaparlardı. Neyse sıra bana gelince sevincime diyecek olmazdı. Çünkü içinden bir parçasını alır yolda yiyerek giderdim. Tabii bohçayı dökmeden, etliekmekleri yerlere saçmadan. Eve ulaştığımda babam;

-“Oğlum nerede kaldın? Açlıktan garnımız gasığımız birbirine yapıştı” derdi. Annem rahmetli güzelce sofrayı hazırlar, ayranları kupalara döker işçilere ikram ederdi. Elbette ben de işçi amcalarla birlikte yemekten zevk alırdım. Yemek anındaki o muhabbet, yemek adabını hala unutamıyorum. Yemekten sonra babam yemek duasını yapar ve tekrar işe koyulurlardı.

Üzüm Bağında!

Alaca düşünce dibinde olmak,

Her bir salkımından nasipler almak

Konu, komşuya da selamlar salmak,

Ne hoş olur gezmek üzüm bağında.

Her bir yaprağında binlerce emek,

Hakkın nimetinden tat alıp yemek

"Haydi gel, beraber yiyelim" demek

Ne hoş olur gezmek üzüm bağında!

Puştada her cinsten çeşitli üzüm

Omcalar altında geçerdi yazım

Üzüm bağlarında çekilmez nazım

Ne hoş olur gezmek üzüm bağında.

Sulanır, budanır bütün omcalar

Çalışır, ter döker işçi amcalar,

Hepsi ayıklanır; otlar, yoncalar,

Ne hoş olur gezmek üzüm bağında.

Yaprakları ile sarma sarılır,

Meyveler sıkılır aşka varılır

Bağ bozumlarında otağ kurulur

He hoş olur gezmek üzüm bağında.

Her güz mevsiminde pekmezler kaynar

Kazanın yanında çocuklar oynar

Akşam olunca da fenerler yanar

Ne hoş olur gezmek üzüm bağında.

Asmalar budanır, çıbık toplanır,

Ele, ayaklara otlar dolanır,

Kış ayı gelince puşta sulanır,

Ne hoş olur gezmek üzüm bağında.