06 NİSAN 2020 tarihinde neredeyse bir yıl önce; “Bu Dertten Nasıl Kurtuluruz?” başlıklı köşe yazımda şunları yazmışım;

Günlerdir Korona ile yatıp, Korona ile kalkıyoruz.  İçimiz dışımız Korona oldu. Ondan başka bir şey düşünemiyor, bir şey konuşamıyoruz. Muhabbetler dönüp dolaşıp oraya geliyor. Televizyonlar; Korona söyleşileri, Korona yorumları ile dolu. Evlerimizde bile birinci gündem maddesi Korona. Neredeyse yemeklerimizin içine kadar girecek. Hatta rüyalarımızı karartacak! Herkes telaşa kapılmaya başladı, “Acaba ben de mi Koronayım? İçim sıkılıyor, ruhum daralıyor, gözüm kararıyor, sol yanımda ağrı beliriyor, ağzım kuruyor…” diyenlerin sayısı epey fazla.

…………..

Şöyle veya böyle. Bunu birlikte yaşıyor. “Şuradan geldi, bunlar bulaştırdı…” diyerek feryat figan etmenin, kötümser olmanın, karaları bağlamanın anlamı yok. Şimdi “bu hastalığı nasıl yeneriz? Nasıl olur, ne gibi tedbirleri alır korunuruz, kendimizi ve toplumu bu illetten kurtarmak için hepimize görev düşüyor. Bir kere olan olaylardan ders almamız, durumdan vazife çıkartmamız lazım. Zaman çalışma, gayret etme, hepimizi zor durumda bırakan bu dertten halas olma zamanı.

…………….

Türkiye, Cumhurbaşkanının, 01 Mart 2021 pazartesi günü kabine toplantısından çıkacak sonucu açıklamasına kilitlendi. Herkes heyecanlıydı; lokantalar açılacak mı? Normal hayata dönecek miyiz? Her şey eskisi gibi güzel olacak, herkes parklara, kafelere, çay bahçelerine, açık alanlara, pikniklere güvenle gidebilecekler mi?... diye beklemeye başladı.

Nihayet beklenen an geldi, Cumhurbaşkanımız kameraların karşısına geçti ve geniş, doyurucu, milletin beklediği sorunlara cevap niteliğindeki basın toplantısını gerçekleştirdi.

O da ne? Önümüze bir Türkiye haritası geldi ki, şaşırmamak, üzülmemek, kızmamak mümkün değil. Renklerle boyanmış salgın risk haritası! Az riskli, orta riskli, riskli ve çok riskli diye dört renge ayrılmış.

Tabii ilk önce gözüm Konya’ya ilişti! Yanlış mı görüyorum, gözüme mi öyle, diye birkaç kez baktım. Hayır, hayır yanlış değildi. Konya kıpkırmızı boyanmıştı! Kahroldum, üzüldüm, aynı zamanda da kızdım. Zira Konyalı Lokantacılar aylardır iş yapamıyordu, kafeler, çay bahçeleri… hülasa yeme sektörü dibe vurmuş durumdaydı. Bu aymazlığı Konya’ya yaşatan, sorumsuz, kuralsız, insan sevgisinden uzak, şehri kirletmekten, magandalık yapmaktan geri durmayanlara öfkelenmedim desem yalan olur.

Neden Mavi ( az riskli) olmasındı Konya’mız? Niçin tamamen riskten arınmasındı? Elimizi tutan, engel olan mı var? Hangi aklı başında insan çıktı da; “Biz bu kısıtlamadan pek memnunuz, devam edelim” dedi?

Konya’mızın bu aymazlıktan kurtulması en büyük dileğim. El ele vererek, kurallara riayet ederek, kul hakkını gözeterek, risksiz, problemsiz, salgından arınmış Konya görmek dileğiyle.    

 Temiz Dünyaya Kapı Açınca!

Kuşlar öterek, mutlu olurlar

Temiz dünyaya, kapı açınca,

Çiçekler güler, neşe salarlar

Temiz dünyaya, kapı açınca!

Dağlarda orman, müjdeler verir

Kırlar yeşerir, sefaya erer

Güneşimiz de, muhabbet serer

Temiz dünyaya, kapı açınca!

Canlar yaşarlar, geniş dünyada,

Ülke aşarlar, aşkla sevdada,

Sevgi taşırlar, eller Mevla’da,

Temiz dünyaya, kapı açınca!

Hayat tatlanır, huzura gelir,

Dostluk katlanır, rahatı bulur,

Bayram kutlanır, gönüller dolar,

Temiz dünyaya, kapı açınca!