“Cemiyet ruhu, ne bir sihirbazın ruhudur ne de Gordion’daki düğümün üzerine kılıcını indiren kahramanın ruhu…0, bir kurtarıcının zafer neşesiyle sarhoş olmadığı gibi kara kaplı, kaba cüsseli kitapların üzerine eğilen bilgiçlerin ruhu da değildir. Taklit mayası o ruhu yoğuramayacağı gibi itham ve inkâr mayası da onu yoğuramaz.

O ruh bize kaybolan benliğimizi bulduracaktır. Dünyada her şeyi bulmak kolaydır ama kendini bulmak zordur.

“Kendimizi nerede bulalım? Kendimiz dışında nereye koştuksa gurbette kaldık. Kendimize nasıl koşalım? Bize bir aydınlık, bir rehber lazım.” Diyorlar. Aslında her tarafı, her zerresi rehber olan, her yönü aydınlıkla dolu alemde tek aydınlık ve rehberimiz var.

Cemiyeti yoğuracak ruh, eski Asya’nın hikmetiyle Kur’an’daki ilhamı kendinde birleştirmiş, ilme hayran, Anadolu ruhudur.

Asrımız bize her geçmiş asırdan daha dikenli bir yol açmıştır. Asrımızın çocuğu, sade nefsinin değil, makinenin esiridir. Bunların hepsine esir olan nefsin esiridir. Anadolu’nun çocuğu ise, yüzlerce esarete hasret, yüzlerce esire esir bir hayatın günde bin gafletle gıdalanan esiridir. Zaliminden imdat istiyor. Makine Allah’a götürmez. Teknikten hikmet çıkmaz. Makinenin ne ilmi, ne de aşkı vardır. Her sahada makineleşmek, aşka da, hikmete de veda etmektir. Makine her sokulduğu yeri harap eder.

İnsan, sonsuzluğun emri altına girmezse, makinenin esareti altına girer. Cemiyeti yoğuran ruh, bizim şaşkın isteklerimizin hizmetkârı olmayacak, aksine bizi kurtaracak. Biz düşmek istiyoruz. Zevki, lüksü, israfı takdis ediyoruz.

Bizi, Hıra dağında bırakılan mukaddes miras olan ruh kurtaracaktır. Bize hayat sunacak ruh, ecdat mezarlarından yükselen ruhani kokuların, cihat meydanlarından yükselen sevdaların, arz üzerinde ilahi gülşenler teşkil eden düşünceleri dolaştıktan sonra, kalbimize dolduracağı iksir olacaktır.

Bizim kurtuluşumuzu sağlayacak Cemiyet Ruhu; mantıkla ilhamı yan yana yaşatacak, kalp ile Kur’an’ı birleştirecek ruhtur. Bizi, sonsuzluk sevgisine susamış olan ruh kurtaracaktır. Sonsuzluğa, sonu olan varlıklara irca değil, aklı ilhama yükselten, ilhamın huzurunda secdelere kapanan, bizi fena içinde fanilikten kurtarıp bekaya kavuşturan, fanileri sonsuzluğa yücelten mana ruhu bize imdat edecektir.”  Nurettin Topçu/ Yarınki Türkiye

Vuslata Erer!

Yandıkça yanar, aşk bedende kor,

Tedbirin alan, vuslata erer,

Nefretler ateş, sevgiler dekor,

Cananın bilen, vuslata erer!

Hala ararım, sevda içimde,

Bir haller oldum, mecnun biçimde,

Benlik kaybolur, Hakkı seçimde,

Mevla’sın bulan, vuslata erer!

Adını anar, rengim sararır,

Sol yanım kanar, benzim kararır,

Güvenmem asla, nefis kabarır,

Kendine gelen, vuslata erer!

Madde silinir, mana gelince,

Doğru bilinir, hakkı bulunca,

Lal olur diller, hali alınca,

Nefsini bilen, vuslata erer!

Hasret!

Gözümü kapatıp, hayaller kurdum,

Geçmişle bugünü düşündüm durdum

Özlüyorum dünü, yok başka derdim,

Sevgi dolu yıllar, içimde hasret!

Kerpiçten evlerin, temiz havası,

Bahçelerde kokar çiçeğin hası,

Doğanın dokusu, derdin devası,

Dosta giden yollar, içimde hasret!

Ne'yleyim kat be kat, beton dağını

Sevgiler katmayan, dostluk bağını,

Nefretle yırtılmış, aşkın ağını

Öremeyen eller, içimde hasret!

Gönülden sunulan, meşk emeğini,

Birlikte yenilen, dost yemeğini,

İmanla örülen, hak yumağını,

Saramayan kollar, içimde hasret!