Dünyada en kolay şey konuşmak. Nasıl olsa konuşmak; para istemez, dilin de kemiği yok her tarafa döner. Yalan söylesen de, iftira atsan da, karalasan da, ellerindeki karaları başkasına sürsen de… bir şey değişmez. Çünkü gönlünde Allah duygusu, Kur’an aşkı, peygamber sevgisi, değer yargısı, maneviyata… önem vermek yok. Bunlar olmayınca istediğin kadar konuşabilirsin seni kimse tutamaz. Bu güzel ahlak ilkeleri; topluma değer katar. Ahlaklı olan millet baki kalır.

Adam televizyon kanallarını geziyor; PKK’yı savunuyor, teröre darbe vuran devlete hakaret ediyor. Silahlı kuvvetlerimizi yerin dibine batıracak ifadelerle saldırıyor. Albayrağımın altında huzur içinde yaşıyor, hainlerin yanında yer alıyor. Bu ülkenin ekmeğini yiyor, suyunu içiyor, nimetlerinden yararlanıyor ama ne yazık ki ülke düşmanlarının düdüğünü öttürüyor. Benim vatanımda yayılıyor, gavurun kümesine yumurtluyor.

Dışarıdaki düşman belli ama içerideki düşman, rengini belli etmiyor. Senin yanında; “ben sendenim, sen çok iyi yapıyorsun” diyor. Gavurun yanına gidince; “ben onlarla alay ettim, aslında her şeyimle ben sizdenim, ben onlara hile yapıyorum, tuzak kuruyorum…” diyerek özünü saklıyor, kafirlik ve münafıklık ediyor.

İşi gücü itiraz, varsa da yoksa da kötülemek, iyiye kötü, kötüye iyi demek. Ülkemin yararına olan, vatanımın kalkınması için artısı olan her şeye; “istemezzük” diye karşı çıkıyor. “Tayyip Erdoğan gitsin de ne olursa olsun” hamakatı beynini kemiriyor. Diyelim ki Erdoğan gitti, sonuç? Sonuç değişmeyecek, asıl hedefi Türkiye!

Şöyle bir hafızaınızı yoklayın; Ayasofya cami olarak açılınca çıldırdılar. Bitmedi; bir ilim adamı İslam Hukukçusu bir değerli hocamız Ayasofya’ya baş imam olunca, okuduğu hutbeleri eleştirdiler. Kendilerine göre o kıymetli hocamı dizayn etmeye kalktılar. O gitti yerine gelen hocayı eleştirdiler. Hocanın okuduğu Bakara suresinin 114. Ayetini kendi mankurt kafalarına göre yorumlayıp; “Atatürk’e hakaret ediyor” diye tefe koymaya çalıştılar. Halbuki ayette ne Atatürk’e ve ne de o dönemin devlet adamlarına hakaret söz konusu değil. Kaldı ki ayetler genel ifade söyler. Koskocaman(!) Prof. Neredeyse öfkesinden çıldıracak, o kadar köpürüyor ki, adeta kıpkırmızı olmuş! Bir de o ayetin mealini; “Bu öyle değil, yanlış ve yalan söylüyor” diye yorumluyor.

   Sormak lazım değil mi bunlara; “siz ne yapmak istiyorsunuz? Ağzınızdaki baklayı bir çıkarın bakayım, Bu ülkenin menfaatine yarar ne yaptınız Allah için?”

Şeytan Hilesi! 

İnsan kanı içen, hep kandıran bu,

Ortalığı bozar, şeytan hilesi,

Yalana daldıran,  inandıran bu,

Şer kalemle yazar, şeytan hilesi!

Bozuk tüm halleri, düzelmiyor ki,

Uğraşsan da asla, azalmıyor ki,

Yaptıklarına hiç, üzülmüyor ki,

İçimizde gezer, şeytan hilesi!

Mana iklimini, uzaklamış hep,

Kur’an’a imanı, yasaklamış hep,

Hakka inananı, tuzaklamış hep,

Müslümana sızar, şeytan hilesi!

Dostluğu bitirip, düşman oluyor,

Bütün insanlığa, kinle doluyor,

Münafıklık yapıp, ahlar alıyor,

Yüz verdikçe azar, şeytan hilesi!

  Uyan Müslüman!

Hani nereye gitti din kardeşliği?

Uyan artık uykudan uyan Müslüman,

Seni sana kırdırmak kin kalleşliği,

Uyan artık uykudan uyan Müslüman!

Rab kelama uymadın közden kavruldun,

Hak ikazı duymadın sözden savruldun,

Kur’an’a sırt çevirdin özden savruldun,

Sıyrılıver uykudan uyan Müslüman!

Eşrefi mahlukatsın bir bak tarihe,

Altın harfle işlendin hep mefahire,

Küllerini sıyır da dön cevahire,

İntibaha geliver uyan Müslüman!

Sen gerçeği bulursun bakarsan eğer,

Dostluğun ırmağında akarsan eğer,

Aşkın meş’alesini yakarsan eğer,

Kurtulursun o anda uyan Müslüman!

Dostluk şarkısı söyler barış sazında,

Hak ateşi yanıyor sönmez nazında,

“Müslümanlar kardeştir” diyor sözünde,

Başka söze bakma sen uyan Müslüman!

“Müslümanım” demekle işler bitmiyor,

Doğru söze önem ver yalan gitmiyor,

Kabre yaklaşıyorsun aza tutmuyor,

Zerre ödün verme hiç uyan Müslüman!