Pandemi dolayısı ile geçen yıl yapılamayan yüz yüze eğitim bu yıl yapılmaktadır ve şu ana kadar da bir kapanma ve ara verme yaşanmamıştır.

Eğitim bir ülkenin can damarıdır. Eğitim bir ülkenin kalkınmasının, ileri gitmesinin en önemli göstergesidir. Eğitim düzeyi yüksek ve kaliteli olan ülkelerin ileri ülkeler seviyesine ulaşması oldukça kolaydır. Bir ülkenin kalkınmasının ve yükselmesinin temeli eğitimle başlar.

Ülkemizde eğitim öğretim faaliyetinin yapıldığı sisteme Milli Eğitim adı verilmiş ve bu sistem, adı Milli Eğitim olan Bakanlığa bağlanmıştır.

Ülkemizde faaliyet yapan Bakanlıkların içinde adında “Milli” kelimesi geçen iki bakanlık mevcuttur. Milli Eğitim Bakanlığı ve Milli Savunma Bakanlığı… Bu iki Bakanlık dışında diğer Bakanlıkların adlarının önünde “Milli” kelimesi geçmez.

“Milli” kelimesinin sözlük anlamına bakıldığı zaman; Din ve millete ait, milletle alâkalı, millete mensup, millete özgü gibi anlamlara geldiği görülür.

Milli Eğitim denince de, milletimize ve milletimizin mensup olduğu din ve değerlere özgü, onlara dayalı, temelini kültür ve inançlarımızdan alan, maneviyat duygusu içinde bir gençlik yetiştirme çabası içinde olan eğitim sistemi akla gelir. 

Adında özellikle “Milli” kelimesi geçen Bakanlığın faaliyetlerinin Milletimizin manevi yapısına, inançlarına ve kültürel değerlerine uygun olmasının beklenmesi gayet doğaldır. Zaten adının bu şekilde konmuş olması, Eğitim sistemimizin kendi milletimize ait ve milletimize özgü olması anlamı taşımaz mı? 

Peki ülkemizdeki adı Milli Eğitim olan sistem ne kadar Millî’dir?

Bu sorunun cevabını müspet olarak verebilmeyi ne kadar isterdim.

Çocuklarımız, Eğitim öğretime adımlarını attığı ilkokuldan itibaren Yüksek okuldan mezun olana kadar yıllar boyunca sürekli değişen ve yapboz oyunu haline gelen eğitim sistemi içinde başarılı olabilmek için yarışan atlar misali başlarını kaldırmadan, dünyayı tanımadan ezberci eğitimin birer figüranı olmuş durumdadırlar. 

Ayrıca evlatlarımız bu yıllar içinde İmam Hatipler ve İlahiyatlar haricinde maneviyatlarını üst düzeye çıkaracak, Allah’a olan bağlılık ve ahirette hesap verme duygusu ile ne kadar bezeniyorlar?

Hepimiz çok iyi biliyoruz ki her şeyin başı eğitimdir.

Eğitim doğumdan sonra değil, anne karnında başlayan ve hayat boyu kesintisiz devam eden bir olgudur. Anne karnında yaratıcı tarafından başlatılan eğitim, doğumdan itibaren anne, baba ve eğitimciler tarafından en iyi şekilde sürdürülmelidir.

Bir ferdin kaliteli ve kapasiteli olup olmamasından tutunuz, bir ülkenin kalkınma ve gelişme derecesine kadar bütün olayların temel sebebi eğitimdir.

Bir ülkede terör, cinayetler, tecavüzler, hak gaspları gibi aklınıza gelen her türlü kötülüğün de hak, adalet, huzur ve güven gibi aklınıza gelen her türlü iyilik ve güzelliğin de kaynağı eğitimdir.

Eğitim hem bireyler hem de ülkeler için can damarı mesabesindedir. Onun için eğitime her şeyden çok daha fazla önem verilmesi gerekir. 

Bir ülkede eğitim sistemi kalitesiz, bozuk, aksak, yetersizse ve manevi eğitim eksikliği varsa her türlü kötülüğün, her türlü belanın ortaya çıkması kaçınılmazdır.

Yeni yetişen neslin manevi eğitimden yani Allah inancından, Ahiret duygusundan ve hesap verme anlayışından uzak yetişmesi çok kötü bir sonuç ortaya çıkarmaktadır.

Her insanın başına bir polis, bir jandarma dikemezsiniz. Ama her insanın gönlüne Allah korkusu, yaptıklarının bir gün hesabını vereceğine inanma duygusu, Ahiret inancı, Cennet ve Cehennem anlayışı yerleştirebilirsiniz. Bunu yapmanın yolu da eğitimden geçmektedir.

Manevi Eğitimden yoksun ve maneviyatı terk eden toplumların gidişatı çok tehlikeli sonuçlar doğurur. Onun için manevi eğitim ile donanmış ve yüreği Allah inancı ile yoğrulmuş bir nesil yetiştirmek zaruridir.

Her işin temeli olan eğitim; sosyal, siyasal, kültürel, ekonomik, bireysel ve toplumsal faktörleri içinde barındıran çok yönlü bir kavramdır. İnsanın iyi veya kötü yetişmesi ancak eğitimle mümkündür. Türkiye’de uygulanmakta olan eğitim sistemi maalesef iyi, güzel, yararlı ve verimli insan yetiştirmekten uzaktır.

Bu konuda yapılan çalışmalar, beklenen olumlu ve faydalı sonuçları hâsıl etmemiş, eğitimde sık yapılan sistem değişikliği, eğitimi deneme yanılma metodunun da ötesinde yapboz oyununa dönüştürmüş ve karmaşık bir hâle getirmiştir.

En önemlisi de müfredat; manevi eğitime, bizim kendi kültürümüze ve tarihimize uygun duruma getirilememiştir. 

Mevcut eğitim sistemi, çocuklarımızın milli ve manevi duygularını geliştirmekten uzaktır.  Bu eğitim sistemi ile temel değerlerimize bağlı bir neslin yetişmesi mümkün değildir.

Bu konuda 28 Şubat’ın getirdiği kesintisiz eğitime son verilerek olumlu bir adım atılmış, Kur’an-ı Kerim ve Siyer dersleri seçmeli olarak müfredata konmuştur ama bunlar yeterli olmamış, yıllardır okutulan değerlerimizden uzak ders konuları aynen devam etmektedir.

Ahlaki yapının gittikçe bozulduğu, boşanmaların büyük artış gösterdiği, aile yapısının dağılmaya yüz tuttuğu,  hırsızlık ve uyuşturucu kullanım yaşının 12- 13 lere kadar düştüğü, saldırganlık, tecavüz ve cinayetlerin büyük boyutlara ulaştığı, maddiyat yüzünden insanların anne babalarını bile gözünü kırpmadan öldürdüğü bir ülkede iyi bir eğitimin varlığından söz etmek mümkün değildir.

Asrı Saadetten itibaren kurulan İslâm devletlerinin tamamında, bütün ilimlerin ve icatların kaynağı, dünya ilminin merkezi ve beşiği bizim medeniyetimiz iken, Osmanlı’nın yıkılışından sonra her sahada olduğu gibi ilmî sahada da sınıfta kaldık.

Eğitim sistemimiz, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan sonra maalesef materyalist zihniyetli insan yetiştirmeye müsait hâle getirilmiş ve dünya çapında kendini kabul ettirmiş büyük ilim adamları yetiştirmekten uzak bir eğitim müfredatı uygulanmıştır.

Müfredat; Allah inancı, ahirette hesap verme duygusu taşıyan ve manevi duygularla yoğrulmuş bir nesil ile ilmî seviyesi dünya çapında ses getiren, her sahada kendini ispatlamış insanlar yetiştirmeye müsait hale getirilmelidir. Şu andaki müfredat bizim bünyemize uygun değildir.

Sonuç olarak, en kısa sürede mevcut müfredat değiştirilmeli, gençlerimize ve yeni nesillerimize, her alanda kendi kültür ve tarihi yapımıza uygun eğitim verilmeli ve manevi eğitim okullarımızda yaygınlaştırılmalıdır.

Yeni Milli Eğitim Bakanımızdan beklentimiz budur. Kendisinin kısa sürede istenilen şekilde adım atmasını ve eğitimi milli – manevi değerlerimize uygun bir hâle getirmesini bekliyor, ümit ediyoruz.  Yazımı bir şiirimle sonlandırıyorum. Sağlıklı ve mutlu yarınlar efendim.

KARDEŞLER

Dünya aynı dünya, değişen insan,

Köklü dönüşümü bilin kardeşler,

Hakkı söylemeye yetmiyor lisan,

İyiye, güzele gelin kardeşler.

Şimdi her şey para oldu, mal oldu,

Haram bilinenler hep helal(!) oldu,

Bütün güzellikler pürmelal oldu,

Bu gidişi kalpten silin kardeşler.

Büyük küçük oldu, küçük de büyük,

Âsi olan gençlik sırtımızda yük,

Bu âtimiz için onulmaz güçlük,

Gençliğin gönlüne dolun kardeşler.

Aramızda sevgi kalmadı artık,

Yüzlerimiz gergin, kaşlar hep çatık,

Saygı, hürmeti de almıyor mantık,

Daim muhabbette kalın kardeşler.

Okumadan olduk hepimiz âlim,

Biliriz her şeyi(!) uzaktır ilim,

Cehalete hepten olmuşuz teslim,

İlim deryasına dalın kardeşler.

Kendi elimizle mahvettik arzı,

Herkes cimrileşti, unuttuk karzı,

Önemsiz görürüz namusu, ırzı,

Değeri, hikmeti bulun kardeşler.

Tohumu bozanın neydi maksadı?

Değişti meyvenin, sebzenin tadı,

Kalmadı zihinde doğalın adı,

Tabii ürünler alın kardeşler.

Tamamen kirlendi deniz ve kara,

Çevre kirliliği büyük bir yara,

Yolun sonu geldi, çarptık duvara,

Sur üflenmeden pak olun kardeşler.

Hırstan göremiyor, karanlık önü,

Şeytan belirliyor gittiği yönü,

Nefsi emmarede geçiyor günü,

İmtihanı yakın kulun kardeşler.

Dünyadan sonra var ikinci hayat,

Ayarlı olmalı mana, maddiyat,

Hayatta ölçümüz; hep maneviyat,

Ölmeden çok önce ölün kardeşler.

SALİH SEDAT ERSÖZ