Sözlük anlamı olarak birbirlerine bitişik ya da çok yakın oturan kimselerin birbirlerine göre aldıkları adı ifade eden komşu kelimesinin altını layıkıyla doldurabilmek çok mühim bir sorumluluktur bence…

Zira iki cihan güneşi Peygamber Efendimiz (S.A.V.) komşuluk hususunda; "Cebrail bana komşu hakkında o kadar tavsiyede bulundu ki, onu mirasçı bırakacak sandım." Buyurmuştur…

Bu Hadis-i Şeriften de anlaşılacağı üzere komşuluk kavramı o kadar önemli ki; neredeyse mirasçı olacak derecede bir bağ bir ilişki bu…

Yani neredeyse mirasçı olacak bir insana da canını, malını, namusunu gönül rahatlığıyla emanet edebilmeli diye düşünüyorum…

Tabi günümüzde gerçek komşulukların da azaldığını üzülerek söylemek istiyorum…

Gerçek komşu olanlara da buradan selam olsun…

Ne demiş atalarımız; “Komşu komşunun külüne muhtaçtır.”

Büyüklerimden duyardım hep; yakın oluşu itibari ile komşu anandan, babandan, kardeşinden önce yetişendir sıkıntına derlerdi. Komşuluğun önemini vurgulayan öğütlerle büyüdük biz…

Kısacası öğrendiğimize göre sıkıntına koşandır sana sıkıntı yaratan değildir komşu.

Memleketimizden buraya geldiğimizden bu yana yani yaklaşık 32 yılda Konya’da birkaç muhit değiştirdik her muhitte de çok güzel komşuluk ilişkilerimiz oldu. Tabi imtihan olduğumuz komşularımızda oldu ama o kişiler sadece bizim değil bütün mahallenin imtihanıydı maalesef…

Ya hu komşu komşunun malına canına kasteder mi? Valla kasteden komşuları da gördük maalesef çok yakın bir zamanda…

Adam kapı komşusuna öyle kafayı takmış ki; kapının önünde bulunan kışlık odunları sigara izmariti atarak tutuşturuyor ve hiçbir şeyden haberi yokmuş gibide evine kaçıyor. Ama hiçbir suç gizli kalmıyor işte…

Gözünü o kadar hırs bürümüş ki o an onun hal ve hareketlerini kaydeden bir güvenlik kamerası olduğu aklına bile gelmiyor adamın…

Allah’tan yoldan geçenler oluyor da erkenden fark edilip müdahale ediliyor yangına… Yoksa kendi evi de yanabilirdi. Hatta koca mahalle bile yanabilirdi…

En korkuncu da komşusunun evinde iki kardeş uykudayken ateşe veriyor odunları…

Neymiş efendim adam yaşlıymış, hastaymış, akli dengesi yerinde değilmiş, kafayı yemiş… Ama ne hikmetse konuşması hal ve hareketleri sağlam insandan daha sağlam tabiri caiz ise…

Bir insan hasta olabilir, akli dengesi yerinde olmayabilir hepsi Allah’tandır. Fakat gereken tedbirleri almakta o kişinin yakınlarına düşmekte…

Sorarım sizlere komşusunun malına, canına kastedecek kadar akli dengesi bulunmayan bir insan araç kullanabilir mi? Çarşıya pazara çıkabilir mi? Konuşurken gayet akıcı ve gayet mantıklı konuşup mantıklı hareket edebilir mi? Elbette bunlardan bir veya birkaçını yapamaz akli dengesi bulunmayan birisi…

Bunun ki ne biliyor musunuz? Kısaca zorbalık, zalimlik…

Oradaki odunların kendisine hiçbir zararı olmadığı halde sırf bir inat uğruna komşusuna zarar verebilmek adına az kalsın büyük bir faciaya neden olacaktı bu kişi. Yazık cidden çok yazık…

Kaldı ki; bu insan sadece kapı komşusuyla takışsa karşılıklı bir çekişme vardır der insan. Haklı kim, haksız kim bilmek zor olurdu o vakit… Lakin bu insanın koca mahallede takışmadığı insan kalmayınca haklıyı haksızı ayırt etmek de kolay oluyor Allahualem.

Velhasıl-ı kelam; hani deriz ya hep Allah ne veriyorsa hayırlısını versin diye… Hah işte Allah bilhassa komşunun da hayırlısını nasip etsin herkese… Amin…