Babayla kurulan dostluk ve iyi ilişkiler, sıcacık bir kalbin aynasıdır. En güzel masallar, başrolünde baba olanlardır. Baba, 4 mevsim gölge veren dev bir çınar ağacıdır. Oğlun seni, babanı saydığın kadar sayar. Baba, yürüyorum ama düşmekten korkuyorum. Elimi hiç bırakma. Yufka yürekli canım babam, sen benim en büyük gücüm, yıkılmaz dayanağımsın. Uzakta olduğunda bile, yürekte hissedilen sızı, baba sevgisidir. Baba sevgisi, en zor dalgalarla mücadele gücü kazandırır. Babacığım, bir daha doğsam, yine senin evladın olarak dünyaya gelmek isterdim. Yolumu aydınlatan en değerli ışık, babamdır.

Babam yanımdayken hayat bana kolaydı. Babalar, çocuklarının elini ilk adım attıkları gün tutar ve bir daha asla bırakmaz. Evlatlar, bir ömür boyu babalarının açtığı yolda emin adımlarla yürürler. Bir babaya en çok huzur veren şey, evlatlarının mutluluğuna şahit olmaktır. Başım bir tek şey için eğilir; babamın elini öpmek için.

Baba ocağında pişen yemekten lezzetlisi bulunmaz. Özlemin bitmez. Her yeni gün belki gelirsin diye gözlerim yolda baba!

Evet kıymetli dostlar, babamı 08 Eylül 1963 yılında bugün kaybettim. İster inanın ister inanmayın bu yaşın sahibi oldum hala baba hasreti içimi yakıyor. Bu yüzden baba özlemimi şiirlerimle gidermeye çalışıyorum;        

Babam!

Bin Dokuz yüz altı Temmuz ayında,

Çavuş beldesinin Bükçe köyünde,

Türkmen yiğit doğdu Yörük soyunda,

Neşelere boğdu sevgili babam!

Köyleri dolaştı gitti illere,

El avuç açmadı namert ellere,

Sırtında heybesi düştü yollara,

Yokluklara değdi sevgili babam!

Hayatı kahırdı ömrü de çile,

Hiç huzur bulmadı gülmedi bile,

Çektiği sıkıntı gelemez dile,

Dertleriyle doğdu sevgili babam!

Temizce kazandı helalden yedi,

İslam’ı haykırdı Hakkı söyledi,

Kanaat ederek sabır eyledi,

Hakka boyun eğdi sevgili babam!

Yaşı elli beşti hüzünlü yazdı,

Annemi kaybetti gönlü ayazdı,

Hak takdir eyledi böylece yazdı,

Kederleri yığdı sevgili babam!

Kalbi kan ağladı günleri yaslı,

Can evinde kilit elemler aslı,

Altmış üç yılında kapattı faslı,

Mezarına ağdı sevgili babam!

Öksüz Anlarım!

Aklımdan çıkmıyor, acı günlerim,

Hüzünlü zamandı, öksüz anlarım,

Yüreğim yanıyor ağrır yanlarım,

Hüzünlü zamandı, öksüz anlarım!

Dört kardeş içinde, küçüğü bendim,

Yaşlara boğuldum, yıkıldı bendim,

Hüzün yangınında, çok debelendim,

Hüzünlü zamandı, yetim anlarım!

Yetimlik öksüzlük çok büyük sancı,

Tedavi çaresiz, yoktur ilacı,

Kaldırılamaz hiç,  böyle bir acı,

Hüzünlü zamandı, öksüz anlarım!

Karanlığa daldım, çıkamıyorum,

İçimde kederi, yıkamıyorum,

Aydınlık için mum, yakamıyorum,

Hüzünlü zamandı, öksüz anlarım!

Rüyamda Gördüm Babamı!

Elli Dokuz senedir gözyaşıyla beklerim,
Hoş haliyle geldi rüyamda gördüm babamı,
Öldüğünden beridir ayı yıla eklerim,
Muhabbetle güldü rüyamda gördüm babamı!

Hüzün bulutuna topladım rüyalarımı,
Beş vakit namazda yolladım dualarımı,
İçimde sakladım derdimi hülyalarımı,
Duam kabul oldu rüyamda gördüm babamı!

“Baba” sözleri bende büyük anlam taşırdı;
Üzülsem imdadıma Hızırca ulaşırdı,
Dertlerime dermandı hekimce dolaşırdı…
Hep o duygu kaldı rüyamda gördüm babamı!

Dokuz Yüz Altmış Üçte bizleri terk etmişti,
Dünya kapılarını tümüyle berk etmişti,
Yetim bırakıp bizi canımız hark etmişti,
Yürek ateş doldu rüyamda gördüm babamı!