Yıl 5 Nisan 1946.Günlerden Cuma. Dolmabahçe’nin önüne bir savaş gemisi demirler. Adı Missouri. Evet!.. bir ABD gemisi. İsmet İnönü Cumhurbaşkanı, CHP iktidardadır tabiki.

                Missouri zırhlısı 1.5 yıl önce Washingtonda vefat eden büyükelçi Münir Ertegün’ün kemiklerini getirecektir(!) Türkiye’ye.  ABD’nin Türkiye’ye  o zamanlardan kalma sevgisine bakar mısınız? 270 metre uzunluğunda 1600 mürettebatlı  dev bir gemiyle büyük elçimizin kemiklerini getirip beş gün kalarak bizim acımızı paylaşıyor(!)görüyor musunuz? Göz yaşartıcı değil mi? Bu milletin misafirperver(!) olduğundan emin olan iktidar da, bu jestin(!) altında kalmadı gereğini yaptı. Neler mi yaptı? Neler yapmadı ki deyip kestirmeden gitmek isterdim ama başlıkta ki sözüme sadık kalmak adına bazı unutulması mümkün olmayanları burada kayda geçirmeliyim.

                Missouri gelecek diye haftalar öncesinden bayram hazırlığı gibi bir hava estirildi İstanbulda ve tüm Türkiye’de. Asfaltlar yenilendi, caddeler ışıklandırıldı. Hükümet Missouri Pulu bastırıp aynı markalı sigara üretti. Zabıtalar esnafları kapı kapı dolaşıp Amerikan conilerinden para istememeleri tavsiyesinde bulundu. İstanbul Emniyet Müdürlüğü, polislerine, Amerikan conilerine nasıl yardımcı olacağı konusunda özel kurs  verdi. Onlara kesinlikle  kötü davranılmayacak onlara her konuda yardım edilecekti. Sinemalar onlara ücretsiz olacaktı ve öyle oldu. (her sinemada 80 kişilik özel koltuk ayrılmıştı onlara) Kendilerine 12 adet belediye otobüsü  tahsis edildi v.s. Daha çok ama kısaltacağım.

                 Dolmabahçe yakınındaki caminin minarelerine ‘’Welcome’’ mahyasının asılmasını CHP’nin laiklik konusunda ki samimiyetine  veriyorum da; gerçekten duygularımı, anlatmakta yetersiz bırakan bütün illerin genelevlerindeki güzel kadınların (!)hepsini İstanbul genelevinde (zürafa sokakta toplanmış 37 adet genelevi) toplayıp onların göğsüne ‘’welcome’’ yazdırarak Amerikan askerlerine ikram etmelerindeki soysuzluğu ve aşağılık tasarrufu kaldıramıyorum.(tasarruf ifadesini öfkemi kontrol etmek için kullanıyorum. Yoksa içimden geçenleri tahmin ediyorsunuz)

                Bir tane resim var ki ağlasam da yaramı kapatmıyor. Özellikle ülkemin kadınına saygımdan dolayı fotoğrafı buraya almıyorum. (Kadın olmanın çaresizliğindeki psikolojik travmayı o resim kadar hiçbir eser anlatamadı bana.) İktidarın bu aşağılık eylemini istismar eden Amerikan askerleri sokakta aile kadınlarına da saldırmaya başlar. Karakollarda mağdur izdihamları yaşanır ama conilere dokunulmayacağı talimatı vardır. Daha çoook herzeler var da okumayı sevmediğimiz için kısaltıyor ve başlığa dönüyorum.

                Şimdi hiç birisinin yaşamadığı İstanbul genelevinde Amerikan askerlerine sattığınız ablalarımızın intikamını almak için önce 2023 de Allah izin verirse hiç sevmediğiniz  Ak Partiye nam-ı diğer Cumhur İttifakına oyumu vereceğim. Sonra siz,  o ablalarımızı dirilterek  namus ve itibarlarını iade ederseniz söz veriyorum bundan sonra  CHP’ye oy vereceğim.  Eski CHP itirazı geçersizdir; yeni CHP’nin kendi içindeki ablalara tecavüze devam edildiği için. Bir de kadın hakları demezler mi? Neyse?  Selamlar.